Poleski Park Narodowy prezentuje przyrodę obszaru Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej i choć nie udało się całkowicie uniknąć wpływu obniżenia się poziomu wody - Park obejmuje zachowane naturalne fragmenty torfowisk niskich, przejściowych i wysokich, z charakterystyczną dla nich różnorodnością gatunkową. Dzięki prowadzonym od wielu lat zabiegom ochronnym, powoli udaje się zatrzymać wodę na terenie podmokłych siedlisk, co sprzyja przynajmniej częściowemu odtworzeniu ich zmienionych fragmentów. Co roku - po zimie - tworzą się wspaniałe rozlewiska, przyciągające migrujące ptaki wodno-błotne, a rozlewiska trwałe stanowią żerowiska i miejsce gniazdowania gatunków lęgowych. Pomimo stosunkowo niewielkiego obszaru, Park stanowi raj dla amatorów - ornitologów, którzy chcą obserwować ptaki w ich naturalnych siedliskach. Od niedawna w poleskim krajobrazie ponownie zagościł cietrzew. Ze względu na dużą różnorodność siedlisk wielbiciele roślin i bezkręgowców również nie będą zawiedzeni. Występują tu rośliny owadożerne, storczyki i wiele gatunków będących reliktami polodowcowymi. Park jest także ostoją łosia, żółwia błotnego, bobra i wydry.
Obszar Poleskiego Parku Narodowego, pomimo ogromnej presji wywoływanej przez sąsiedztwo terenów zagospodarowanych, zachowuje swój naturalny charakter i stanowi w okolicznym krajobrazie rolniczym przyrodnicze sanktuarium - pomnik upamiętniający poleską przyrodę, której fragmenty na terenie Parku przypominają, że przed melioracjami takie obszary wodno-błotne stanowiły w krajobrazie zdecydowaną większość.
źródło: http://www.poleskipn.pl/