Poleski Park Narodowy

Przyroda Poleskiego Parku Narodowego jest niezwykle bogata, choć Park obejmuje jedynie ok. 10 000 ha i są to przede wszystkim obszary wodno-błotne. Różnorodność siedlisk pociąga za sobą występowanie ogromnej liczby gatunków roślin i zwierząt, w tym takie, które występują jedynie w tym regionie Polski. Niestety, „Dzikie knieje i moczary " z pieśni „Polesia Czar" to już w zasadzie historia. W porównaniu z tym, co było przed melioracjami, obszar Parku to zaledwie niewielki fragment, który zdołał przetrwać destrukcyjne dla siedlisk podmokłych decyzje z lat 60-tych. Ogromne połacie ekosystemów wodno-torfowiskowych o niezwykłym bogactwie gatunkowym bezpowrotnie zniszczono, osuszając torfowiska na rzecz Państwowych Gospodarstw Rolnych.

Poleski Park Narodowy prezentuje przyrodę obszaru Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej i choć nie udało się całkowicie uniknąć wpływu obniżenia się poziomu wody - Park obejmuje zachowane naturalne fragmenty torfowisk niskich, przejściowych i wysokich, z charakterystyczną dla nich różnorodnością gatunkową. Dzięki prowadzonym od wielu lat zabiegom ochronnym, powoli udaje się zatrzymać wodę na terenie podmokłych siedlisk, co sprzyja przynajmniej częściowemu odtworzeniu ich zmienionych fragmentów. Co roku - po zimie - tworzą się wspaniałe rozlewiska, przyciągające migrujące ptaki wodno-błotne, a rozlewiska trwałe stanowią żerowiska i miejsce gniazdowania gatunków lęgowych. Pomimo stosunkowo niewielkiego obszaru, Park stanowi raj dla amatorów - ornitologów, którzy chcą obserwować ptaki w ich naturalnych siedliskach. Od niedawna w poleskim krajobrazie ponownie zagościł cietrzew. Ze względu na dużą różnorodność siedlisk wielbiciele roślin i bezkręgowców również nie będą zawiedzeni. Występują tu rośliny owadożerne, storczyki i wiele gatunków będących reliktami polodowcowymi. Park jest także ostoją łosia, żółwia błotnego, bobra i wydry.

Obszar Poleskiego Parku Narodowego, pomimo ogromnej presji wywoływanej przez sąsiedztwo terenów zagospodarowanych, zachowuje swój naturalny charakter i stanowi w okolicznym krajobrazie rolniczym przyrodnicze sanktuarium - pomnik upamiętniający poleską przyrodę, której fragmenty na terenie Parku przypominają, że przed melioracjami takie obszary wodno-błotne stanowiły w krajobrazie zdecydowaną większość.

Przyjedź, zobacz i zapamiętaj - ku przestrodze bezmyślnym inwestycjom!

źródło: http://www.poleskipn.pl/